دعوای خواهربرادرها، قدمتی به اندازهی تاریخ دارد که در خانه ماندن این روزهای بچهها آن را بیشتر میکند. از سوی دیگر اغلب والدین، ناخواسته به گونهای دخالت میکنند که هم حس رقابت و هم نیاز به دعوا و مرافعه را بین آنها افزایش میدهند. دخالت اگرچه ممکن است جنگ را موقتا متوقف کند ولی دو دقیقهی دیگر جنگ دیگری سرخواهدگرفت. توصیهی ما عمل به پیشنهادهای زیر است:
یک. طرف هیچکدام را نگیرید حتی اگر مطمئنید کدام یک مقصرند. جانبداری کردن نیاز به رقابت را در بین آنها افزایش میدهد. پس به روشهایی که در ادامه میآید تلاش کنید بیطرف بمانید.
دو. بگوئید هر دو نفرشان از هم فاصله بگیرند و به اتاقهای جداگانه بروند. این مداخله خصوصا در شرایطی که دعوا بالا گرفته، به آرام شدن هر دو نفر کمک میکند. بگوئید: "هروقت آماده شدید که محترمانه با هم رفتار کنید میتوانید از اتاقتان بیرون بیایید."
سه. اگر یکی از طرفین کودکی نوپا یا خردسال است، سریع بغلش کنید و مقابل چشمان کودک بزرگتر به او بگویید: "تو لازم است بروی داخل اتاق تا آرام شوی و بتوانی دست از دعوا برداری". سپس دست بچهی بزرگتر را بگیرید و همین جملات را به او بگویید. شاید کمی عجیب به نظر برسد که کودکی نوپا و معصوم را بخاطر دعوا کردن به اتاق بفرستیم ولی خیلی مهم است که با بچهها یکسان رفتار کنیم تا به والدینی تبدیل نشویم که یک قلدر و یک قربانی پرورش میدهند.
چهار. ساکت بمانید و دخالت نکنید. این یکی خیلی سخت است! طوری رفتار کنید انگار نه انگار شاهد دعوایی هستید.
پنج. اگر دعوا بر سر یک اسباببازی است، آن را بردارید و ضبط کنید و بگوئید هرگاه دعوا تمام شد آن را پس خواهید داد.
شش. اتاق را ترک کنید. باورتان بشود یا نه، دلیل اصلی دعوای بچهها جلب کردن توجه شماست. بچهها میخواهند شما طرفشان را بگیرید و طرف مقابل را سرزنش کنید تا احساس اهمیت کنند. وقتی شاهدی در کار نباشد، دعوا دیگر لطفی ندارد!